Liberal ekonomik düşüncenin iki ana kolu vardır, Keynesyen ve Georgist. Birincisi Keynesyendir ve bütçe açığını ve makroekonomik istikrarı savunur. İkincisi, Georgist ve endüstrinin ortak mülkiyetini savunuyor. Ayrıca liberal bir ekonominin ve savunucularının birçok örneği vardır. Bazılarına bakalım. Nihayetinde liberaller, refah ve daha iyi bir dünya yaratmak için hükümetin ve serbest piyasaların gücüne inanırlar.
Keynesyen makroekonomik istikrar
Keynesyen ekonomi teorisi, ekonomideki dalgalanmaları açıklamak ve nedenlerine bir açıklama getirmek için geliştirildi. Keynes, tüketici talebinin ve para arzının ekonomiyi yönlendirdiğine ve sağlıklı bir ekonominin tasarruf ettiğinden daha fazlasını harcadığına inanıyordu. Özellikle durgunluk dönemlerinde artan hükümet harcamalarını savundu, ancak özel yatırımları boğabilecek ve enflasyona neden olabilecek açık harcamalara karşı uyardı. Keynes’in ekonomiye olan ilgisi babası ekonomist John Neville Keynes’den ilham aldı. Cambridge Üniversitesi’nin ilk kadın mezunlarından olan annesi de onun ekonomiye olan ilgisini teşvik etti.
Keynesyen teori, hükümetlerin, yatırım için mevcut para miktarını artırmak için durgunluk sırasında gelir vergisi oranlarını düşürmesi gerektiğini savunur. Bu sayede özel sektör daha fazla yatırım yapabilecek ve ekonomiyi ileriye taşıyacaktır. Keynesyen ekonomi teorisi ayrıca bankaları bir durgunluk durumunda nakit rezervleri oluşturmaya teşvik eder. Bu, ekonomiyi istikrara kavuşturmanın kritik bir parçasıdır. Keynesyen teori ayrıca, hükümetin ekonomiyi şiddetli ekonomik gerilemelerden korumak için para arzını yüksek tutması gerektiğini söylüyor.
Keynesyen açık harcama
Bir ekonomiyi yeniden canlandırmak için hükümet harcamalarına ilişkin Keynesyen fikir yanlıştır. Kontrolsüz hükümet açığı harcamaları ekonomik büyümeyi engelleyebilir. Enflasyona ek olarak, çok fazla borç, hükümetleri vergileri artırmaya veya borçları ödemeye zorlayabilir. Ayrıca özel ihraççıları dışlayarak sermaye piyasalarını bozabilir. Modern Para Teorisi (MMT), devlet borcunun boyutunu ve miktarını sınırlayarak bu dengesizliği düzeltmeyi amaçlar.
Keynesyenlerin temel fikirlerinden biri, bir ulusun tüketimi ve tam istihdamı teşvik etmek için kalıcı bir açık sürdürmesi gerektiğidir. Keynesyenler, bunun gelişmiş bir endüstriyel ekonomiyi sürdürmek için gerekli olduğunu savunuyorlar. Ancak, bu politika çalışmıyor. Bunun yerine, yalnızca daha fazla ekonomik belirsizlik yaratacaktır. Keynesyenler, bir hükümetin mal ve hizmetler için piyasadan daha fazla talep yaratabileceğini savunuyor.
Sanayide ortak mülkiyet
Sanayide ortak mülkiyet kavramı yeni değildir. Yirminci yüzyıl boyunca, Karl Marx ve Jean Jaures gibi sosyalistler, işletme ve ulusal düzeylerde bir ortak mülkiyet biçimi olan devlet mülkiyetini savundular. Ancak Rus Devrimi sırasında sosyalistler böyle bir yaklaşımın başarısız olduğunu keşfettiler. İşçilerin ekonomik süreçleri başlatmaları engellendi ve vatandaşlar demokratik tartışmalardan dışlandı. Sosyalist hareket bu nedenle Sovyetler Birliği’nde ortak mülkiyeti uygulayamadı.
Liberal Özgürlük Birliği
Liberty League, Amerika Birleşik Devletleri’nde serbest piyasa ekonomisini ve klasik liberal fikirleri destekleyen klasik bir liberal organizasyondur. Grubun destekçi toplamak, öğrenci topluluklarını genişletmek ve her yıl Birleşik Krallık’taki en büyük serbest piyasa kredi haberleri konferansına ev sahipliği yapmak gibi bir dizi hedefi var. Bu makale, grubun geçmişinin ve hedeflerinin bir özetini sunar. Liberty League’in liberal ekonomideki rolünü de açıklıyor. Daha fazla bilgi için makaleyi okuyun.
Bu radikal bireyci hizip ilk olarak 1940’ların sonlarında, serbest ticaretle ilgili anlaşmazlıkların başladığı zaman ön plana çıktı. Liberty League, Ashley Mitchell ve T. Atholl Robertson (Finchley için eski milletvekili) gibi liderlerle önemli bir Georgist unsura sahipti. Beveridge, Liberty Leaguers’ı ‘yay ve ok’ adamları olarak reddetti. Kendilerini mevcut ekonomik düzenin savunucuları olarak görmediler ve bunun yerine adalet için toprak değerlerinin vergilendirilmesinin gerekli olduğuna inanıyorlardı.
